Mijn abortus ervaring
Hieronder lees je het verhaal van Simone, zij schrijft over haar abortus ervaring.
Ik ben Simone, 24 jaar en moeder van twee schatten van kinderen en ik wil mijn abortus ervaring graag delen. Mijn verhaal begint drie jaar terug. Ik was net 21 jaar, en vier maanden daarvoor bevallen van mijn tweede kindje. Mijn andere kindje was een meisje van 16 maanden. Toen ontdekte ik dat ik weer zwanger was. Omdat ik borstvoeding gaf, had ik het niet direct gemerkt, maar ik bleek al negen weken in verwachting te zijn. Eigenlijk was ik wel blij met mijn zwangerschap, maar het was wel heel snel achter elkaar. Ik vroeg me af of ik het wel aan zou kunnen.
Wat anderen zeiden
Ik besprak het met mijn man. Hij gaf duidelijk te kennen dat hij er niet blij mee was en dat hij twee kinderen genoeg vond. Ik voelde me boos en verdrietig. Ik zocht contact met mijn gynaecoloog en hij zei dat het prima kon en dat het heel goed mogelijk was om dit kindje te krijgen. Hij maakte een echo en ik zag het hartje kloppen. Ik voelde me verscheurd. Hoewel ik wist dat mijn man er niet blij mee was, wilde ik er toch weer met hem over praten. Maar hij was niet om te praten. Ik heb gehuild en geschreeuwd. Ik ben zelfs een paar dagen weggeweest om na te denken. Toen heb ik besloten dat ik het zou laten weghalen. Ik wilde niet mijn huwelijk om zeep helpen.
In de abortuskliniek
In april reden we met de auto naar de abortuskliniek. De hele weg ernaar toe, een uur lang, hebben we niets tegen elkaar gezegd. Toen ik daar binnenkwam, werd er een zwangerschapstest gedaan. Daarna moest ik een poosje wachten, voordat ik werd geroepen door de man die de abortus zou uitvoeren. Hij vroeg mij of ik er goed over had nagedacht en of ik zeker was van mijn zaak. Mijn mond zei: “Ja”, maar mijn hart zei: “Nee.”
Mijn man bleef in de wachtkamer; hij mocht er niet bij zijn. Om de leeftijd van de baby te checken, werd er een echo gemaakt en weer hoorde ik het hartje kloppen. Ik wilde wel opstaan en wegrennen en nooit meer terugkomen. Waarom ik dat niet gedaan heb, weet ik niet… Ik was helemaal verstijfd. Ze brachten me naar een kamertje met allemaal bedden naast elkaar. Er lagen nog twee vrouwen. Ik kreeg een ziekenhuisbroekje en een zetpil voor de ingreep. En toen moest ik wachten… En ja, dan gaat er zoveel door je heen… Ik staarde naar de klok, de minuten leken wel uren. Het was allemaal zo dubbel. Het was net een bevalling, maar nu was ik daar voor een abortus.
De abortusbehandeling
Opeens werd ik geroepen; ik ging naar de behandelkamer. Daar moest ik gaan liggen in beugels. Ik kreeg een aantal injecties (vaginaal) tegen de pijn. Ik was verkrampt… Toen dat klaar was, werd er een buis bij mij ingebracht die het allemaal zou weghalen: dat levende wezentje dat niet op deze wereld mocht zijn. Na die tijd kreeg ik nog een prik in mijn been. Ik weet niet eens waarvoor die was, ik voelde me helemaal verdoofd. Ik werd weer meegenomen naar een ander vertrek en moest daar een half uur plat liggen om complicaties te voorkomen. Ik kreeg nog antibiotica mee en toen was ik klaar. Ik liep weer naar buiten.
Na de abortus
Mijn man zat op zijn gemak een boekje te lezen en zei: “Ah, is het klaar?” “Ja”, antwoordde ik nog en we stapten in de auto om naar huis te rijden. De dagen daarna zijn voorbij gekropen. Ik heb alleen maar op bed gelegen en kon niet praten. Ik kon niets zeggen. Ik was stuk van mijn abortus ervaring.
Nog dagelijks denk ik terug aan die ene dag van de abortus ervaring. Die dag die ik eigenlijk niet wilde. Het huwelijk van mij en mijn man is niet meer zoals het vroeger was. Ik geef hem ook regelmatig de schuld van mijn abortus. Soms zie ik mijn kinderen spelen en dan denk ik: “Daar had nog een derde bij kunnen zijn.” Het gemis en het schuldgevoel blijven. “Waarom heb ik mijn andere twee kinderen wel het daglicht gegund en waarom dit kindje niet?”. De tijd direct na mijn abortus was heel zwaar. Ik heb een zelfmoordpoging gedaan. Ik kon er niet mee leven. Nu, na drie jaar, heb ik het een beetje een plek kunnen geven. Ik zou zo graag willen praten met mensen die niet hun oordeel klaar hebben over abortus…
Hulp
Dit is Deze abortus ervaring staat niet op zichzelf. Vele ervaringen van vrouwen die een abortus hebben ondergaan eindigen in verdriet, schuldgevoel en pijn. Er zijn echt andere mogelijkheden om tot een oplossing te komen waardoor abortus niet nodig is. Wij van Abortus Info weten de weg naar goede alternatieven, we staan je bij met raad en daad.
Herken jij jezelf in dit verhaal? Of sta je nog voor de keuze om een abortus wel / niet te ondergaan?
Voel je vrij en wees welkom om contact met ons op te nemen. Het staat vrij om je twijfels en moeite te bespreken. Wij denken met je mee welke mogelijkheden er zijn voor jou waar je geen spijt van zult krijgen.
Contact
Wij helpen jou, of je vrouw of man bent of jongen of meisje. Door naar je te luisteren en met je mee te voelen en mee te denken. Heb je vragen of wil je gewoon van je afpraten? Wij zijn er voor je en helpen je. Zodat je écht verder kunt met je leven. Neem jij contact op?
Abortus alternatieven
Er zijn goede alternatieven voor abortus en daarnaast is er ook veel hulpverlening.
Hoe gaat een abortus
Een abortus kan op verschillende manieren plaatsvinden. Hier lees je hoe een abortus in de praktijk gaat.
Abortuspil
Lees hier wat een abortuspil is. Hiervoor moet je drie keer een pil innemen bij de abortuskliniek.
Abortus ervaring
Er zijn veel vrouwen die ervaring hebben met een abortus. Lees hier hun verhalen en hoe zij er op terugkijken.